Panik duygusu aslında insana faydalı olan çünkü onu tehlikelerden koruyan bir duygudur.  Tehlikeli bir durumla karşılaştığımız zaman bedenimiz tepki vererek o durumla baş etmemizi sağlar. Bu bedensel tepkiler çoğunlukla hızlı kalp atışları veya atışlarda düzensizlik, terleme veya titreme, hızlı nefes alıp verme, ağız kuruluğu ve daha çok çeşitli şekillerde olabilir. Yani diyebiliriz ki vücut bir alarm durumuna geçmiştir. Ama bazen bu alarm sistemi bozulabilir. Yani kişi çok az uyaran olduğu durumlarda aşırı reaksiyonlar gösterebilir. Ya da tehlikeli olmayan durumlarda yoğun bir panik duygusu yaşayabilir. Çok sık ve çok yoğun atak şeklinde gelen panik duygusunun yaşanılması  ‘Panik Bozukluk’ olarak adlandırılır. Panik bozukluk, panik atakların sıklıkla yaşandığı, yaşanmadığı durumlarda ise bir panik atak yaşarım korkusu ile yaşamsal faaliyetlerin kısıtlandığı bir ruhsal rahatsızlıktır. Panik atakta kişi bedensel bir takım duyumları çok yoğun yaşar. Kişi aniden başlayan bu bedensel duyumlara bir anlam veremeyerek kalp krizi geçireceğini, öleceğini, delireceğini veya kontrolünü yitireceğini düşünür. Yaşanan panik nöbetleri kişiyi çaresizlik ve dehşet içinde bırakır. Yaklaşık olarak en az bir dakika en fazla bir saat süren bu yoğun atak çok korkutucu ve yıpratıcı olduğundan yeniden tekrarlanması korkusu ile bazı yaşamsal faaliyetlerden kaçınılır. Sinema ve tiyatroya gitmekten kaçınma, metro ve uçak gibi ulaşım araçlarına binememek, süper markete gitmemek en sık görülen tepkilerdir. Eğer bu durum daha da aşırı bir hal alırsa kişi evden çıkmaya bile korkar hale gelebilir. 

        Panik bozukluk 1980’li yıllarda psikiyatri litaretürüne girmiştir. Günümüzde çok yaygın görülen ve her geçen gün daha da artmakta olan bir rahatsızlıktır. Salgın hastalıklar, doğal afetler, kurumsal iş yaşamının zorlukları, akademik sınavlar, ekonomik sıkıntılar, kadın cinayetleri, çocuk istismarları, sosyal medyanın aşırı kullanımı, ilişki sorunları gibi modern yaşamın getirmiş olduğu zorluklar panik duygusunu besleyip arttırmaktadır. Günümüz insanı sürekli bir tehdit algısı içerisinde yaşamaktadır. Yaşamın içerisinde yer alan olumsuz bir takım durumların hiç beklenmedik anlarda oluşabileceğini gözlemlemiştir veya deneyimlemiştir. İnternet sayesinde çevresindeki tüm olumsuz haberlere her an ulaşabilmektedir. Evinde rahat, huzurlu oturan ve o an için dış dünyasında hiçbir sorunu bulunmayan insan bu haberlere maruz kaldıkça duygu durumu bozulur ve panik duygusu gelişebilir. İnsana artık evinde de rahat yoktur. 

       Panik duygusunu deneyimlemek çağımızın kaçınılmaz bir olgusudur. Yaşantımızda karşılaşmasak bile çevremizde karşılaştığımız dehşet verici olaylar biz de sürekli bir rahatsızlık hissi yaratmaktadır. Ve insan şu düşünceye kapılmadan yapamaz; “Ya bir gün bu benim  veya sevdiklerimin de başıma gelirse?” Bu düşünceyle baş etmek çok kolay değildir. Çıkış yolu bulmak zordur. Bu içinde yaşadığımız çağın bir nevi lanetidir. Ama her durumda olduğu gibi bu durumda da insan davranışları farklılık gösterir. Panik duygusunu bozukluk derecesinde yoğun yaşayan insanlar olduğu gibi, bunu sağlıklı düzeyde ve az miktarda yaşayan insanlarda mevcuttur.

        Panik duygusunun temelinde kontrolü yitirme korkusu bulunur. Başımıza nahoş olaylar geldiğinde, yaşamımızdaki belirsizlikler arttığında, yeni bir başlangıç yaptığımızda veya bitişlerde hayatımızı istediğimiz gibi kontrol edemeyebiliriz. Bazı insanların bu duruma tahammülleri yoktur, her şeyi kontrol etmek isterler. Bir nevi yaşamı tümüyle kontrol etmek isterler. Kendi iradeleri dışında gelişen kontrol edemeyecekleri durumlar yaşamaktan çok korkarlar. Çünkü kontrol edemezlerse yaşamlarının dağılıp yok olacağını düşünürler. İşte bu durumda panik duygusu ortaya çıkar. Yaşamı akışına bırakıp spontane olarak deneyimlemek bu kişilere son derece ürkütücü gelmektedir. Bu nedenle sürekli geleceği düşünüp planlar yaparlar. Kendilerini yaşamın belirsizliklerine ve tehlikelerine karşı korumak için sürekli tetikte bulunmaları gerektiğine inanırlar. Bu kişiler sürekli gelecekte yaşadıkları için ruh sağlığı uzmanlarının önerdiği gibi “anda kalmayı” pek başaramazlar. Tutumlarını ve bakış açılarını yaşam bütünlüklerini koruduğuna ve tehlikeleri bertaraf ettiğine inandıklarından değiştirmek pek istemezler.  Panik duygusu yaşamları boyunca onlara eşlik eder.