"okudukça güzelleşeceğiz"
Simge SÖZVERDİ
14.12.2020
Kesekli Tarla / Figen Şakacı
Kesekli Tarla, Figen Şakacı’nın Bitirgen, Pala Hayriye ve Hayriye Hanım’ı Kim Çaldı? üçlemesinin ardından yazdığı son öykü kitabı. Her biri farklı zamanlarda yazılmış, kimi ise önceleri yayımlanmış yirmi iki öykünün bir araya geldiği Kesekli Tarla, Figen Şakacı’ya göre, bu topraklarda yaşayan insanların engeller karşısında çektikleri ızdırapların dökümü.
“Belleği harekete geçiren her şey canlıdır ve bugündedir. O ‘her şey’ hatırayı, hatıra hafızayı uyarır ve geçmişi getirip burnumuzun ucuna koyar. Demek ki geçmiş artık şimdidir.”
Kesekli Tarla, yorgunluğun, mutsuzluğun, umutsuzluğun karabasan gibi çöktüğü, yürümesi zahmetli hayatların hikâyelerini anlatırken geçmişin yükünü bir türlü sırtlarından atamayanların, hiç sevilmeyenlerin, kendi gibi olamayanların penceresinden aidiyetsizliğin, köksüzlüğün sancılı hâllerini çiziyor. Şiddetin, sevgisizliğin, istismarın kol gezdiği tekinsiz yerlerin içinde var olmaya çalışmanın hikâyelerini anlatan Kesekli Tarla, toplumun kanayan yaralarına parmak basmayı ihmal etmeyen, okuyanının zihnini sarsmayı başarabilen hikâyelerle dolu. Neyse ki hikâyelerdeki bu kasvetli havanın imdadına Figen Şakacı’nın hünerli mizahı ve umut vadeden satır araları yetişiyor. Ölü evinde gülmek gibi bir nevi sinir bozukluğu, öfkeyi seyreltme hâli diyor Figen Şakacı ise bu üslubuna.
“Derinlerde bir yerde koca bir kaya vardı da, abilerim ablalarım şuna bir el atıverelim demek için çıkıyordum dışarı. Tesellisi, telafisi imkânsız bir arayıştı bu. Ne yapsam ne etsem bir milim bile yerinden oynatamadan o kayayı, aklımı oynatma noktasına gelmiştim sonunda. Ana-kız kendimizi kapattığımız bu evde bir canlı cenaze, bir ağır yaralı olarak yaşamayı maharet saymanın saçmalığına bir son vermek gerekiyordu artık.”
Güçlü mizahlı dili ile Kesekli Tarla’ da toplumun bunalımlı yanlarını ele alan Figen Şakacı, hikâyelerinin ardında iktidar, toplum ve aile baskısında eril tahakkümün yarattığı çatışmalar üzerinde duruyor. Böylelikle Kesekli Tarla, sadece bir öykü kitabı olmanın yanı sıra bu toprakların meselelerinin de sosyolojik bir okuması haline dönüşüveriyor. Sevgisizliğin, güvensizliğin, kendi olamamanın sancılı hikâyelerini evler, sokaklar ve ilişkiler üzerinden anlatırken öykünün yabana atılamayacak gücünü gösteren Figen Şakacı, hikâyeleri boyunca okuyanını hep aynı soruyu düşünmeye itiyor:
“Tarla mı kesekli yoksa biz mi yürümeyi bilemedik?”